معنی شاه سوار - جستجوی لغت در جدول جو

شاه سوار

تصویری از شاه سوار — تصویر شاه سوار

فرهنگ فارسی عمید

شاه سوار(سَ)

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از شاه سرور — تصویر شاه سرور

شاه سرور

(پسرانه)

نام پسر شاه سرو پادشاه کشمیر

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از یکه سوار — تصویر یکه سوار

یکه سوار

کسی که در سواری و تاخت و تاز نظیر و همتا نداشته باشد، تک سوار، یکه تاز

فرهنگ فارسی عمید

سام سوار

(مِ سَ)

نام پهلوانی پدر دستان و جد رستم. (آنندراج) :
بسکه در اصطبلش آمد تاخت اسب خویش را
در تلاش منصب میرآخوری سام سوار.
سعید اشرف (از آنندراج).
رجوع به سام شود

لغت نامه دهخدا

دهی از دهستان روددشت بخش کوهپایه شهرستان اصفهان، دارای 583 تن سکنه، آب آن از قنات و زاینده رود، محصول آن غلات و پنبه و هندوانه است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

(سِ)

کوه سرکوتل واقع در خط سرحدی مغرب ایران بین لادین و کوه مرغاب. (جغرافیای سیاسی ایران کیهان ص 41). و رجوع به جغرافیای مفصل غرب ایران ص 136 شود

لغت نامه دهخدا

یکه سوار

(یَکْ کَ / کِ / یِکْ کَ / کِ سَ)

یک سوار. یک سواره. کنایه از شهسوار که در سواری نظیر نداشته باشد. (آنندراج). کسی که در سواری مفرد و یگانه باشد. (ناظم الاطباء). سوار بی نظیر و عدیل در سواری. (یادداشت مؤلف). شهسوار. تک سوار:
گرچه بر اسب جفا یکه سواری بمتاز
که دلم چنگ در آن گوشۀ فتراک زده ست.
سیدحسن غزنوی.
یکه سوار جلوه را صف شکن دو کون کن
میرشکار غمزه را رخصت ترکتاز ده.
مخلص کاشی (از آنندراج).
، یکه تاز. (آنندراج). بهادر و شجاع و دلیر. (ناظم الاطباء)

یک سوار. یک سواره. کنایه از شهسوار که در سواری نظیر نداشته باشد. (آنندراج). کسی که در سواری مفرد و یگانه باشد. (ناظم الاطباء). سوار بی نظیر و عدیل در سواری. (یادداشت مؤلف). شهسوار. تک سوار:
گرچه بر اسب جفا یکه سواری بمتاز
که دلم چنگ در آن گوشۀ فتراک زده ست.
سیدحسن غزنوی.
یکه سوار جلوه را صف شکن دو کون کن
میرشکار غمزه را رخصت ترکتاز ده.
مخلص کاشی (از آنندراج).
، یکه تاز. (آنندراج). بهادر و شجاع و دلیر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

لاشه سوار

(شَ / شِ سَ)

سوار اسبی نزار:
مدد لاشه سواری چکند لشکرگاه.
اثیر اخسیکتی

لغت نامه دهخدا

شاه گدار

(گُ)

دهی از دهستان کلیایی بخش سنقر کلیایی شهرستان کرمانشاهان. دارای 315 تن سکنه. آب آن از چشمه و رودخانه. محصول آن غلات و حبوبات و توتون است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

شاه دیوار

(دی)

دیوار بلند و ستبر قصری یا قلعه و غیره. (یادداشت مؤلف) : چنانکه به هفت سال بیرون قصبه کشت نکردند. کشتی که بود در اندرون شاه دیوار بود... (تاریخ بیهق). و تخریب شاه دیوار قصبه به فرمان ملک عضدالدین بود. (تاریخ بیهق). یک محله سبزوار غارت کرد و شاه دیوار و قلعه خراب کرد. (تاریخ بیهق)

دیوار بلند و ستبر قصری یا قلعه و غیره. (یادداشت مؤلف) : چنانکه به هفت سال بیرون قصبه کشت نکردند. کشتی که بود در اندرون شاه دیوار بود... (تاریخ بیهق). و تخریب شاه دیوار قصبه به فرمان ملک عضدالدین بود. (تاریخ بیهق). یک محله سبزوار غارت کرد و شاه دیوار و قلعه خراب کرد. (تاریخ بیهق)

لغت نامه دهخدا

شاه ستای

(اَ ثَ شِ)

شاه ستا. ستاینده و مداح شاه بود. که شاه را ستاید. او که ستایش و مدح شاه کند:
هیچکس نیست که با شاه جهان
یک سخن گوید از این شاه ستای.
فرخی.
دزد بیان من بود هر که سخنوری کند
شاه سخنوران منم شاه ستای راستین.
خاقانی.
رجوع به شاه ستا شود

شاه ستا. ستاینده و مداح شاه بود. که شاه را ستاید. او که ستایش و مدح شاه کند:
هیچکس نیست که با شاه جهان
یک سخن گوید از این شاه ستای.
فرخی.
دزد بیان من بود هر که سخنوری کند
شاه سخنوران منم شاه ستای راستین.
خاقانی.
رجوع به شاه ستا شود

لغت نامه دهخدا

شاه سیاه

لقبی بود که مخالفان آزادی به سیدعبداﷲ بهبهانی داده بودند، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

ذات سوار

(تُ سِ)

زنی مجلّله و صاحب مکانت: لو ذات سوار لطمتنی

لغت نامه دهخدا

شاه خاور

(هَِ وَ)

کنایه از خورشید است. (برهان قاطع) (از فرهنگ نظام). شاه خرگاه مینا. شاهد روز. شاه گردون. شاهنشاه زند و استا. شاه یک اسبه. کنایه است از آفتاب. (از انجمن آرا) (از آنندراج). مهر. هور. شمس

لغت نامه دهخدا

شاه تبار

(تَ)

کسی که نژاد از شاهان دارد. کسی که نسبت وی به شاهان پیوندد. شاهزاده:
در پردۀ اندیشه بیارای عروسی
پس جلوه کنش پیش شهی شاه تباری.
سنایی

لغت نامه دهخدا

شاه تغار

(تَ)

تغار بزرگ. تغار کلان.
- یک شاه تغار، به طعن، ظرفی سخت بزرگ. (یادداشت مؤلف).
- امثال:
یک دهن دارد یک شاه تغار. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

تار بزرگ، رجوع به تار موسیقی شود، تار کلان، تار اصلی، رجوع به تار مقابل پود شود

لغت نامه دهخدا

نام شاعری است باستانی و دوبار در لغت فرس اسدی بشعر او استشهاد شده است، (یادداشت مؤلف) :
گهرفتال شد این دیده از جفای کسی
که بود نزد من او را تمام ریزفتال
چو باز را بکند بازدار مخلب و پر
بروز صید برو کبک راه گیرد و چال،
(لغت فرس اسدی چ دبیرسیاقی ص 115، 114)، و مؤلف شرح حال رودکی (ص 458) می نویسد که او از شعرای دربار سامانیان بوده است

نام شاعری است باستانی و دوبار در لغت فرس اسدی بشعر او استشهاد شده است، (یادداشت مؤلف) :
گهرفتال شد این دیده از جفای کسی
که بود نزد من او را تمام ریزفتال
چو باز را بکند بازدار مخلب و پر
بروز صید برو کبک راه گیرد و چال،
(لغت فرس اسدی چ دبیرسیاقی ص 115، 114)، و مؤلف شرح حال رودکی (ص 458) می نویسد که او از شعرای دربار سامانیان بوده است

لغت نامه دهخدا

شاه سواری

(سَ)

عمل شاه سوار. سواری کردن چون شاهان

لغت نامه دهخدا

شاه سواری

(سَ)

تیره ای از شعبه شیبانی ایل عرب (از ایلات خمسۀ فارس). (جغرافیای سیاسی کیهان ص 87). رجوع به طایفۀ شیبانی شود

لغت نامه دهخدا

مانند و شبیه به شاه، (ناظم الاطباء)، اما در جای دیگر دیده نشد

لغت نامه دهخدا

تصویری از شکر سوار — تصویر شکر سوار

شکر سوار

سواری که سواری وی مطبوع نماید

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از شتر سوار — تصویر شتر سوار

شتر سوار

آن که بر شتر سوار گردد

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از شاهسواری — تصویر شاهسواری

شاهسواری

حالت و کیفیت شاهسوار

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از شیر سوار — تصویر شیر سوار

شیر سوار

آفتاب (به اعتبار اینکه برج اسد خانه اوست)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از یکه سوار — تصویر یکه سوار

یکه سوار

سواریگانه

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از شاهسوار — تصویر شاهسوار

سوار دلاور، بهادر پهلوان جنگجو، مرکب شاه مرکوب شاه

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از شاه تار — تصویر شاه تار

اولین تار سازها تار بم و گنده

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از گاو سوار — تصویر گاو سوار

گاو سوار

کسی که سوار گاو شود

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از لاشه سوار — تصویر لاشه سوار

لاشه سوار

سوار بر اسبی ضعیف ونزار

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از شاهسوار — تصویر شاهسوار

((سَ))

سوار دلاور و چالاک، اسب شاه

فرهنگ فارسی معین

تصویری از یکه سوار — تصویر یکه سوار

یکه سوار

((یَ یا یِ کِّ. سَ))

سوار یگانه، بی همتا در دلیری

فرهنگ فارسی معین

شاه نپار

مرتعی در کدیر نوشهر

فرهنگ گویش مازندرانی

شیر سوار

از توابع گنج افروز واقع در منطقه ی بابل

فرهنگ گویش مازندرانی